- οἶκος
- οἶκος (-ος, -ῳ, -ον; -ων:1
ϝοικ- P. 7.5
, N. 6.25)a house, homeβασιλεὺς δ' ἅπαντας ἐν οἴκῳ εἴρετο παῖδα O. 6.48
ἥμερον ὄφρα κατ' οἶκον ὁ Φοίνιξ ὁ Τυρσανῶν τ ἀλαλατὸς ἔχῃ P. 1.72
εὔχεται ποτὲ οἶκον ἰδεῖν P. 4.294
ἐπεὶ τίνα πάτραν, τίνα οἶκον ναίων ὀνυμάξεαι ἐπιφανέστερον P. 7.5
φεῦγε γὰρ Ἀμφιαρῆ ποτε θρασυμήδεα καὶ δεινὰν στάσιν πατρίων οἴκων ἀπό τ' Ἄργεος N. 9.14
χρυσέων οἴκων ἄναξ Herakles in Olympos I. 4.60 “ἐμὰν ματέρα λιπόντες καὶ ὅλον οἶκον εὐερκέα Pae. 4.45
μή μιν εὔφρον' ἐς οἶ[κ]ον μήτ ἐπὶ γῆρας ἱξέμεν βίου (supp. Housman)Πα. . 11. ]οἶκον Ἀμφιτρύωνος Pae. 20.16
ὃς ἀμαξοφόρητον οἶκον οὐ πέπαται of the wagon of the Scythian nomads fr. 105b. 2.b house, familyτρισολυμπιονίκαν ἐπαινέων οἶκον O. 13.2
“κοὔ με πονεῖ τεὸν οἶκον ταῦτα πορσύνοντ' ἄγαν” P. 4.151ἕτερον οὔ τινα οἶκον ἀπεφάνατο πυγμαχία πλεόνων ταμίαν στεφάνων N. 6.25
τόν τε Θεμιστίου ὀρθώσαντες οἶκον τάνδε πόλιν θεοφιλῆ ναίοισι I. 6.65
ἀλλ' ᾧτινι μὴ λιπότεκνος σφαλῇ πάμπαν οἶκος βιαίᾳ δαμεὶς ἀνάγκᾳ Παρθ. 1. 1. ὁ γὰρ ἐξ οἴκου ποτὶ μῶμον ἔπαινος κίρναται (cf. οἴκοθεν, arising from the achievements of one's family) *fr. 181.*
Lexicon to Pindar. William J.. 2010.